Leven met de locals
17 oktober 2016
Het was een bijzondere week. Niet omdat ik weer twee keer om 6 uur naast mijn bed stond om hard te lopen; niet omdat ik mijn eerste Thai massage heb gehad (op het moment dat er iemand op je staat vraag je je toch enigzins af wanneer het ontspannende gedeelte komt) en ook niet omdat we een hele zaterdag lang regen hebben gehad. Het bijzondere aan deze week was dat we nog meer zijn opgetrokken met de lokale bevolking hier en ik nog meer heb kunnen ervaren van de bijzondere Thaise cultuur en gulheid.
Wat me het meest bijgebleven is van deze week is de begrafenis/memorial die we hebben bijgewoond. In Thailand vieren ze drie dagen feest als iemand overleden is en offeren ze eten aan de ziel van de overledene, na drie dagen is het tijd voor de ziel om afscheid te nemen. We waren uitgenodigd door mijn favoriete leraar. Er was iemand van zijn familie overleden en zij zijn dus degene die het feest organiseerden. Toen we aankwamen kregen we meteen een hoop eten en whiskey voorgeschoteld. Het was super gezellig en we werden voorgesteld aan de familie van de leraar. Er heerste een feestelijke stemming. We hadden het er over dat het dan waarschijnlijk wel een oud iemand was die overleden was, anders zou er wel een andere stemming heersen. Echter kwamen we er toen achter dat het om een vrouw van 38 ging, even slikken.. De reden van overlijden is voor ons onbekend, maar de leider van het project kon wel een reden bedenken. Als een jonge vrouw sterft is dat waarschijnlijk omdat ze haar familie van de geldproblemen aan het redden was. We wisten allemaal wat dat betekende: ze was de prostitutie ingegaan. Dit was wel even een kippenvel moment en hier dacht ik ook 's avonds nog vaak aan terwijl we op het feest aan het dansen waren.
's Avonds was er live muziek en was heel het dorp aanwezig. Een begrafenis is hier een hele gebeurtenis waarbij er zo'n 300 man aanwezig was. Daarnaast helpt het hele dorp mee om te koken voor alle gasten. Het was een geweldige avond waarbij ik met veel Thaise vrouwen heb gedanst ( ze dansen hier vooral met de armen).
-Eén van de vrouwen kwam ik de volgende dag op de markt tegen, ze herkende me en riep me. Super bijzonder om hier op de markt rond te lopen en "bekende" tegen te komen.-
Uiteindelijk zat ik bij de dochters en nichtjes van de leraar die allemaal ongeveer mijn leeftijd hadden. Hoewel we niet echt konden praten heb ik me heerlijk vermaakt. De meeste van ons gingen om 12 naar huis, maar uiteindelijk heeft de leraar mij om 2 uur thuisgebracht. Dit was zeker de meest bijzondere avond tot nu toe. Voor de begrafenis geef je een donatie aan de familie die het feest organiseert, dit bedrag is helemaal niks als je kijkt wat je er voor krijgt.
De volgende ochtend belandde we weer in een ander feest. Dit maal bij de tempel in het dorp waar ze begonnen met de bouw van een klokkentoren. Dit ging gepaard met een gebed en een wit draad dat om de kolommen van de toren was gespannen. Alle mensen houden de draad tussen duim en wijsvinger terwijl je je handen tegen elkaar aandrukt. Gelukkig waren er kinderen in de buurt die precies vertelden wat er van ons verwacht werd.
Daarnaast was er deze week natuurlijk ook de dood van de koning. Op de avond zelf hoorde we alleen wat geweerschoten voor hem. De volgende dag waren we heel benieuwd wat er zou gebeuren, maar het leven hier leek gewoon door te gaan. De mensen schijnen nu vanwege de dood van de koning wel elke dag naar de tempel te gaan en in de winkels hing opvallend veel zwarte kleding. Verder gaat het leven hier gewoon door, net als het verjaardagsfeestje waar we voor uitgenodigd waren. Een meisje van onze school werd 8. We zijn naar haar huis gegaan en kregen patatjes met ketchup, dit voelde echt als de beste patat ooit na een maand vol rijst en noedels haha. Uiteraard waren er ook wel noedels... Samen met allerlei Thai zaten we op matten in de tuin te eten tussen de muggen. Er was zelfs een verjaardagstaart, twee kleintjes die in hele kleine stukken verdeeld werden voor alle kinderen. Maar wat was het meisje blij met het uitblazen van de kaarsjes. Verder was er geen versiering maar wij hadden als vrijwilligers een hele hoop ballonnen meegenomen waar de kinderen zichtbaar blij mee waren. Het is geweldig om te zien hoe dankbaar de mensen hier zijn met alle kleine dingen die je geeft. Verder worden er geen cadeaus gegeven maar gaat er een mand rond voor wat donaties. Als je iets geeft mag je een armbandje (wit wol) om doen bij de jarige. Haar hele arm was vol aan het einde van de avond.
Naast mensen in het dorp hebben we in het weekend ook nog iemand ontmoet in Ampoe Phen, de dichtstbijzijnde "stad". Het was een intelligente vrouw die met een Japanner getrouwd was. Hij is helaas zeven maanden geleden overleden en nu was ze erg eenzaam. Terwijl ze dit vertelde begon ze te huilen en ook ik moest moeite doen om m'n tranen te bedwingen. In de komende vier weken dat ik hier nog zit wil ik haar zeker nog een keer opzoeken.
Ze heeft enorm lekker gekookt voor ons en ons veel te veel eten mee gegeven. Toen we vroegen om het recept kregen we alle ingrediënten mee.
Alsof dit nog niet genoeg was, was er zondagavond nog een boeddhistisch feest. Drie maanden lang mochten de monniken niet de tempel uit en sliepen er 's nachts mensen in de tempel. De mensen die dit deden mochten gedurende die drie maanden geen alcohol drinken. Het einde van deze drie maanden gaat gepaard met het einde van het regenseizoen. Dit wordt gevierd met een hoop vuurwerk en kaarsen. Dit jaar was er minder vuurwerk dan normaal, vanwege het overlijden van de koning. Toch was er nu al genoeg om doof van te worden.
Vannochtend wilde we naar nog een ceremonie in de tempel, maar toen we om kwart over zes aankwamen waren we helaas al te laat.
Naast al deze geweldige ervaringen, was er ook een summerschool. Dit is niet echt een school. Het bestaat meer uit spelen met de kinderen voor de tempel. We hebben krijt gekregen en hier kunnen we ons elke dag weer mee vermaken. 's Ochtends gaan we naar de tempel naast de school in het dorp. Deze kinderen kennen ons heel goed en komen je meteen een knuffel geven.
In de middag gaan we naar een school in een ander dorp waar we normaal niet komen. Deze kinderen zijn meer verlegen en minder goed in Engels. Ondanks dat ze nog niet heel veel contact met ons maken zijn het ook geweldige kinderen, die in tegenstelling tot de andere school echt naar ons luisteren. In de middag is er dus meer sprake van echt een school en wordt er niet gespeeld.
Wat me het meest bijgebleven is van deze week is de begrafenis/memorial die we hebben bijgewoond. In Thailand vieren ze drie dagen feest als iemand overleden is en offeren ze eten aan de ziel van de overledene, na drie dagen is het tijd voor de ziel om afscheid te nemen. We waren uitgenodigd door mijn favoriete leraar. Er was iemand van zijn familie overleden en zij zijn dus degene die het feest organiseerden. Toen we aankwamen kregen we meteen een hoop eten en whiskey voorgeschoteld. Het was super gezellig en we werden voorgesteld aan de familie van de leraar. Er heerste een feestelijke stemming. We hadden het er over dat het dan waarschijnlijk wel een oud iemand was die overleden was, anders zou er wel een andere stemming heersen. Echter kwamen we er toen achter dat het om een vrouw van 38 ging, even slikken.. De reden van overlijden is voor ons onbekend, maar de leider van het project kon wel een reden bedenken. Als een jonge vrouw sterft is dat waarschijnlijk omdat ze haar familie van de geldproblemen aan het redden was. We wisten allemaal wat dat betekende: ze was de prostitutie ingegaan. Dit was wel even een kippenvel moment en hier dacht ik ook 's avonds nog vaak aan terwijl we op het feest aan het dansen waren.
's Avonds was er live muziek en was heel het dorp aanwezig. Een begrafenis is hier een hele gebeurtenis waarbij er zo'n 300 man aanwezig was. Daarnaast helpt het hele dorp mee om te koken voor alle gasten. Het was een geweldige avond waarbij ik met veel Thaise vrouwen heb gedanst ( ze dansen hier vooral met de armen).
-Eén van de vrouwen kwam ik de volgende dag op de markt tegen, ze herkende me en riep me. Super bijzonder om hier op de markt rond te lopen en "bekende" tegen te komen.-
Uiteindelijk zat ik bij de dochters en nichtjes van de leraar die allemaal ongeveer mijn leeftijd hadden. Hoewel we niet echt konden praten heb ik me heerlijk vermaakt. De meeste van ons gingen om 12 naar huis, maar uiteindelijk heeft de leraar mij om 2 uur thuisgebracht. Dit was zeker de meest bijzondere avond tot nu toe. Voor de begrafenis geef je een donatie aan de familie die het feest organiseert, dit bedrag is helemaal niks als je kijkt wat je er voor krijgt.
De volgende ochtend belandde we weer in een ander feest. Dit maal bij de tempel in het dorp waar ze begonnen met de bouw van een klokkentoren. Dit ging gepaard met een gebed en een wit draad dat om de kolommen van de toren was gespannen. Alle mensen houden de draad tussen duim en wijsvinger terwijl je je handen tegen elkaar aandrukt. Gelukkig waren er kinderen in de buurt die precies vertelden wat er van ons verwacht werd.
Daarnaast was er deze week natuurlijk ook de dood van de koning. Op de avond zelf hoorde we alleen wat geweerschoten voor hem. De volgende dag waren we heel benieuwd wat er zou gebeuren, maar het leven hier leek gewoon door te gaan. De mensen schijnen nu vanwege de dood van de koning wel elke dag naar de tempel te gaan en in de winkels hing opvallend veel zwarte kleding. Verder gaat het leven hier gewoon door, net als het verjaardagsfeestje waar we voor uitgenodigd waren. Een meisje van onze school werd 8. We zijn naar haar huis gegaan en kregen patatjes met ketchup, dit voelde echt als de beste patat ooit na een maand vol rijst en noedels haha. Uiteraard waren er ook wel noedels... Samen met allerlei Thai zaten we op matten in de tuin te eten tussen de muggen. Er was zelfs een verjaardagstaart, twee kleintjes die in hele kleine stukken verdeeld werden voor alle kinderen. Maar wat was het meisje blij met het uitblazen van de kaarsjes. Verder was er geen versiering maar wij hadden als vrijwilligers een hele hoop ballonnen meegenomen waar de kinderen zichtbaar blij mee waren. Het is geweldig om te zien hoe dankbaar de mensen hier zijn met alle kleine dingen die je geeft. Verder worden er geen cadeaus gegeven maar gaat er een mand rond voor wat donaties. Als je iets geeft mag je een armbandje (wit wol) om doen bij de jarige. Haar hele arm was vol aan het einde van de avond.
Naast mensen in het dorp hebben we in het weekend ook nog iemand ontmoet in Ampoe Phen, de dichtstbijzijnde "stad". Het was een intelligente vrouw die met een Japanner getrouwd was. Hij is helaas zeven maanden geleden overleden en nu was ze erg eenzaam. Terwijl ze dit vertelde begon ze te huilen en ook ik moest moeite doen om m'n tranen te bedwingen. In de komende vier weken dat ik hier nog zit wil ik haar zeker nog een keer opzoeken.
Ze heeft enorm lekker gekookt voor ons en ons veel te veel eten mee gegeven. Toen we vroegen om het recept kregen we alle ingrediënten mee.
Alsof dit nog niet genoeg was, was er zondagavond nog een boeddhistisch feest. Drie maanden lang mochten de monniken niet de tempel uit en sliepen er 's nachts mensen in de tempel. De mensen die dit deden mochten gedurende die drie maanden geen alcohol drinken. Het einde van deze drie maanden gaat gepaard met het einde van het regenseizoen. Dit wordt gevierd met een hoop vuurwerk en kaarsen. Dit jaar was er minder vuurwerk dan normaal, vanwege het overlijden van de koning. Toch was er nu al genoeg om doof van te worden.
Vannochtend wilde we naar nog een ceremonie in de tempel, maar toen we om kwart over zes aankwamen waren we helaas al te laat.
Naast al deze geweldige ervaringen, was er ook een summerschool. Dit is niet echt een school. Het bestaat meer uit spelen met de kinderen voor de tempel. We hebben krijt gekregen en hier kunnen we ons elke dag weer mee vermaken. 's Ochtends gaan we naar de tempel naast de school in het dorp. Deze kinderen kennen ons heel goed en komen je meteen een knuffel geven.
In de middag gaan we naar een school in een ander dorp waar we normaal niet komen. Deze kinderen zijn meer verlegen en minder goed in Engels. Ondanks dat ze nog niet heel veel contact met ons maken zijn het ook geweldige kinderen, die in tegenstelling tot de andere school echt naar ons luisteren. In de middag is er dus meer sprake van echt een school en wordt er niet gespeeld.
Ga vooral door met het schrijven over jouw ervaringen met de locals in Thailand. Ik kijk uit naar jouw volgende verhaal! X