Twee weken vakantie van het reizen

Op eerste kerstdag ging de wekker al om 5 uur, iets waar ik normaal een ochtendhumeur van zou krijgen. Maar gezien dit het begin was van mijn reis naar Bali, kwam ik vol enthousiasme uit m'n bed. Het feit dat op het moment dat ik moest boarden mijn vlucht ineens 90 minuten vertraging had, was uiteraard wel wat minder.
Mijn eerste vlucht was naar Kuala Lumpur, waar ik mijn bagage moest ophalen en weer opnieuw moest inchecken. Één maal met mijn bagage in de aankomsthal kreeg ik een enorme cultuurshock. Na inmiddels vier maanden van de Aziatische chaos genoten te hebben, was dit wel heel erg westers. Iedereen praatten goed Engels en alles was georganiseerd. De meeste mensen denken waarschijnlijk dat dit een verademing moet zijn na al die tijd, maar ik was op dat moment het liefst weer terug het vliegtuig in gestapt naar het chaotische Vietnam.
De vlucht naar Bali verliep soepel en op de luchthaven daar stond een jongen van het hostel mij op te wachten. Door het drukke verkeer duurde het een tijdje voor we in het hostel waren dus ik had alle tijd om de jongen alles over Bali te vragen. Zelf had ik nog weinig research gedaan dus ik moest optimaal gebruik maken van dit moment. Uiteindelijk nodigde hij me uit om de volgende dag mee te gaan naar zijn 'village.' Hij ziet zijn familie één keer per maand en dat zou morgen zijn. Zo'n geweldig aanbod kon ik natuurlijk niet afslaan dus stond ik de volgende dag alweer om 7 uur naast mijn bed.
Het zou met de scooter twee uur rijden zijn naar de Munduk village. Onderweg stopte we voor ontbijt en een foto sessie bij het Tambligan meer. Dit was echt een geweldig uitzicht!
Bij zijn familie werd ik ontzettend gastvrij ontvangen. De moeder gaf me eten alsof ik een ondervoed kind was, allerlei lokale dingen mocht ik uitproberen. Ze had zelf een klein winkeltje en gaf me een hele grote voorraad mee. Zo had ik ineens 700 gram Balinese koffie, 1 kilo suiker, 2 avocado's, haar hele voorraad aan crackers, zelfgemaakte donuts met poedersuiker en heel veel fuit tegen Malaria. Hoe ik dit ooit allemaal zou moeten vervoeren was een probleem voor later. De ex-vriendin van de jongen die me mee op stap had genomen zou over een paar dagen gaan trouwen. Dat betekende dat alle voorbereidingen in volle gang waren en een hele hoop vrouwen aan het koken waren. We gingen even langs en uiteraard kreeg ik thee met koekjes. Na nog een potje poolen met de jongen en zijn broer (ze kijken hier niet naar helemaal gekleurde en half gekleurde ballen, maar naar even en oneven getallen) was het tijd om door te gaan.
We reden door de mooie Balinese rijstvelden. Het was echt schitterend en totaal niet toeristisch. Ik ben echt blij dat ik de kans heb gehad om deze kant van Bali te zien.
Daarna gingen we op ziekenbezoek bij een nicht van een neef van de jongen. Uiteraard konden we niet met lege handen aankomen, dus namen we water mee. Iets wat hier blijkbaar schaars is in een ziekenhuis. Dus zat ik met een grote doos water achterop de scooter, dit was een hele uitdaging en ik heb echt in een deuk gelegen. Ik voelde me op en top Aziaat, mijn mondkapje maakte het plaatje helemaal af.
Het ziekenhuis zag er netjes uit, maar het was enorm warm. Hierdoor had het kleine broertje van het zieke meisje enorme uitslag op zijn hoofd.
Na het ziekenbezoek gingen we naar een hotspring, iets waar je veel toeristen zou verwachten. Echter waren de meeste mensen Balinees wat er voor zorgde dat ik me nogal aangestaard voelde. Net als tijdens de rest van de dag was er nu ook weer iemand die op de foto wilde. Normaal heb ik hier geen problemen mee, maar op de foto in bikini met eem vreemde man ging me toch net wat ver.
's Avonds hebben we super lekker aan het strand gegeten. Inmiddels was ik helemaal kapot en wilde ik niets liever dan zo snel mogelijk terug naar het hostel. Echter was de rit te lang en hield de jongen het niet meer vol, we moesten onderweg overnachten. Helaas, had hij daar een iets ander idee over dan ik en dat leverde de volgende ochtend een nogal ongemakkelijke situatie op. Ondanks dit enigzins vervelende einde van de dag, ben ik zo dankbaar dat ik dit allemaal mocht mee maken. Het was echt een geweldige ervaring en de mensen in Bali zijn zo ontzettend aardig.
Toen we de volgende dag terug in het hostel waren ben ik meteen door gegaan naar Ubud. Een heel relaxed plaatsje in het binnenland van Bali. Hier ben ik twee dagen gebleven en heb ik een heel aardig Zweeds meisje leren kennen die nu een jaar op Java Indonesisch studeert. Samen hebben we sightseeing gedaan en genoten van het lekkere gezonde eten en de leuke barretjes.
Na Ubud was het tijd om eindelijk het strand op te zoeken in Canggu. Dit viel helaas tegen, dat het zand zwart is, is niet zo erg. Uiteraard verwacht je witte zandstranden bij Bali, maar okay. Het feit dat het strand vol afval ligt, is wel erg. Er wordt enorm veel (plastic) afval aangespoeld door de zee waardoor hele grote stukken strand echt heel lelijk zijn. Samen met een Duits meisje heb ik uiteindelijk nog een okay strand gevonden. Jammer genoeg was de zee ook nog eens heel wild wat er toe leidde dat mijn benen onder me vandaan werden gespoeld en ik een paar meter verderop weer ergens aanspoelde. Dit was voor het Duitse meisje dan wel weer heel grappig. Aan het einde van de dag was het water gelukkig rustiger en hebben we nog wel kunnen zwemmen met af en toe een golf die ons even mee nam.
Na Canggu was het tijd voor Seminyak, de plaats waar ik met 10 andere Nederlanders in een villa oud en nieuw zou gaan vieren. De villa was echt te mooi voor woorden. Wat een luxe, elke slaapkamer had een eigen badkamer daarnaast hadden we een super grote keuken en een heel mooi zwembad. 's Avonds hebben we pasta gemaakt en pannenkoeken gebakken (ter vervanging van de oliebollen). Het was super gezellig met z'n alle in de villa en iets voor twaalven zijn we naar het strand gegaan om naar het vuurwerk te kijken en te feesten. Eenmaal terug in de villa hebben we een nieuwjaarsduik genomen. Hoewel ik graag tot 7 uur op wilde blijven (Nederlands nieuwjaar), heb ik het om 6 uur uiteindelijk toch opgegeven.
Voor de volgende ontbijt hadden we ontbijt besteld wat betekende dat er een kok in onze keuken ontbijt aan het koken was. Terwijl wij aan tafel zaten kwam er steeds van alles op tafel: pannenkoeken, toast, eieren, vers fruit, alles wat je maar kunt wensen. Na vier maanden in hostels slapen was dit ongekende, maar zeer gewaardeerde luxe.
Nieuwjaarsdag ben ik met één van de jongens uit de villa doorgereisd naar Uluwatu. Hij was hier eerder geweest en wist dat hier wel mooie stranden waren. Hier zijn we dus met de scooter een dagje gaan strandhoppen en hebben we een mooie zonsondergang bij de Uluwatu tempel bekeken.
Voordat we naar onze volgende bestemming Nusa Lebongan, een eiland 30 minuten varen vanaf Bali, konden gaan, moesten we nog een tussenstop houden in Sanur. Hier was het strand wederom weer erg mooi en dit herstelde mijn beeld van Bali weer enigzins.
Nusa Lebongan was echter nog mooier. De eerste dag zijn we naar Nusa Cenigan gegaan. Dit ligt naast Nusa Lebongan en normaal worden deze twee eilanden met een brug verbonden. De brug is nu echter kapot dus moet je de boot nemen. Omdat we in Cenigan niet weer een scooter wilde huren zijn we daar gaan lopen. Dit zorgde ervoor dat we een bordje naar een restaurant tegen kwamen met een "dreampoint". Nu hadden we al vaker bordje met "nice view" gezien en dit leidden vaak tot niks. Toch wilden we even een kijkje nemen en we kwamen bij een uitgestorven maar heel mooi restaurant uit. Het uitzicht was schitterend en ze hadden ook nog eens een zwembad. Dus hier hebben we heel de middag rond gehangen. Daarna hebben we nog wat verder op het eiland rondgelopen en een blue lagoon en en een cliff jump bezocht (uiteraard heb ik niet gesprongen).
De volgende ochtend moesten we vroeg op om te snorkelen, de reden dat ik naar Nusa Lebongan wilde. Je kunt namelijk super grote roggen zien en deze waren erg indrukwekkend. Het feit dat zo'n groot beest zo dichtbij zwemt is echt bijzonder. Daarnaast was er nog super mooi koraal en waren er heel veel verschillende soorten vissen te zien. Ik vind het echt geweldig dat naast alle mooie dingen die we kunnen zien boven water er ook zo veel te zien is onderwater. Ik heb de hele ochtend mijn ogen uitgekeken en had gerust nog een paar uur langer naar al die vissen kunnen kijken.
's Middags ben ik zelf op de fiets het eiland gaan verkennen en heb ik weer super mooie stranden gezien.
De volgende dag was het tijd om afscheid te nemen van de jongen en weer zelf door te reizen. Hier keek ik wel weer naar uit inmiddels. Het was super gezellig en het is fijn dat er altijd iemand in de buurt is om mee te lachen, maar uiteindelijk hecht ik toch ook veel waarde aan mijn vrijheid en trek ik het liefst gewoon mijn eigen plan.
Ik heb de boot terug genomen naar Bali waar ik weer met het Zweedse meisje had afgesproken. We zouden eind van die dag samen naar Java reizen. Hoewel Bali echt geweldig was, voelde het meer als een vakantie met veel toeristen. Na twee weken een beetje luieren aan het strand was ik wel weer toe aan reizen, reizigers en minder toeristische plekken. Vandaar dat mijn eerste stop op Java de stad Malang was.
Dit is zeker een van de minst toeristische steden waar ik tot nu toe ben geweest, maar zeker wel de moeite waard. Gezien ik van te voren al had geregeld dat ik een artikel over Malang zou schrijven voor de website "Backpacken in Azië", was ik van plan zo veel mogelijk plekken te bezoeken. Dus toen ik om 6 uur 's ochtends aan kwam, heb ik wat research gedaan, ontbeten en ben ik de stad op de fiets gaan verkennen. Helaas, ben ik eerst veel tijd verloren in het postkantoor. Ik wilde graag twee lonely planet's en de Balinese koffie naar huis sturen. Na lang wachten kwam ik er echter achter dat dit 50 euro zou kosten, dus toen heb ik dat toch maar niet gedaan. In iedergeval heb ik wel een Indonesische postkantoor ervaring.
Tijdens mijn sightseeing ben ik onder andere naar een gekleurd dorp gegaan, waar alles in allerlei kleuren is geverfd. Er wonen gewoon mensen in het dorp dus je loopt tussen de schone was aan de waslijn door terwijl je de huizen en hun beschilderingen bekijkt. Een ander hoogtepunt vond ik de markt. Ik blijf onder de indruk van de Aziatische markten waar ze van alles verkopen en er zo veel geuren zijn, van vers eten tot een vieze plasgeur. Het leuke is dat dit een lokale markt is en er dus geen toeristen zijn of allerlei souvenirs.
Op mijn tweede dag in Malang ben ik naar het park gegaan. Hier werd ik aangesproken door drie studenten die Engels studeerde en voor een opdracht één toerist moesten interviewen, ze waren al vijf uur op een toerist aan het wachten. Vol enthousiasme hebben ze van alles gevraagd en uiteindelijk kwamen er steeds meer andere bij. Totdat ik omringend was door een hele groep Indonesische jongeren die van alles wilden weten. Ze waren allemaal super lief en bleven zich verontschuldigen dat ze mijn tijd in beslag namen. Ik vond het uiteraard helemaal niet erg, maar juist super leuk om met zoveel mensen te praten. Na een tijdje moesten ze allemaal naar huis om te bidden en kon ik naar mijn volgende bestemming de Bromo vulkaan gaan reizen. Deze reis duurden een heel stuk langer dan gepland, dus uiteindelijk kwam ik pas 's avonds aan. Dit betekende dat ik slechts 4 uur slaap had gehad toen mijn wekker om 3 uur ging. Enigzins moe, maar vol enthousiasme ben ik in het donker met een zaklamp een berg beklommen om de zonsopgang te bekijken. Hoewel ik onderweg niemand tegen was gekomen was het op de berg erg druk. Het uitzicht was echt geweldig en de zonsopkomst ook heel mooi. Ik blijf me echt verbazen over hoe mooi deze wereld is!
Op de berg was ook een groep verpleekunde studenten, met de meeste daarvan ben ik allemaal om de beurt op de foto gegaan. Verassend genoeg gingen ze niet met andere toeristen op de foto.
Iets na 6'en was het tijd om terug te lopen en even uit te rusten tijdens een ontbijt. Met weer nieuwe energie kon ik vervolgens de bromo vulkaan gaan beklimmen. Dit was weer een forse wandeling, heel veel mensen doen tours met jeeps of paarden, maar ik was vast besloten om alles te voet te doen. Ik had alleen geen idee hoe ik moest lopen en welke van al die bergen de bromo vulkaan was, dus zo raakte ik verdwaald in een open veld. Uiteindelijk heb ik de top bereikt en dit gaf ook weer een schitterend uitzicht over een leeg vulkaan landschap. Het feit dat je zo de krater in kijkt was wel echt het hoogtepunt. Uiteraard moest ik ook op de vulkaan weer met Indonesische toeristen op de foto.
Alle mooie dingen die ik die ochtend gezien had, zorgden ervoor dat het de lange terugreis naar Malang die middag iets minder verschrikkelijk was. Ik wilde tijdens de reis graag slapen in de bus, maar de conducteur had me gewaarschuwd dat mijn spullen dan gestolen zouden worden. Ik kon het me niet voorstellen, maar wilde het risico toch niet nemen. Dat de buschauffeur toen halverwege de reis ineens een half uur weg was, zorgden er toch voor dat ik lichtelijk geïrriteerd werd. Gelukkig had ik de foto's nog van die ochtend om me er aan te herinneren waarom ik deze hele tocht met het OV aan het maken was.
Die nacht in Malang was ik zowaar de enige in mijn hostel, maar echt energie om sociaal te doen had ik toch niet. En de volgende ochtend zou ik op tijd weer opstaan voor mijn zeven uur durende treinrit naar Yogyakarta.
Inmiddels ben ik een paar dagen in Yogyakarta en blijf ik mijn verblijf maar verlengen, omdat het zo leuk is hier!