Chaos

Inmiddels zit ik hier iets meer dan een week, maar het voelt al veel langer. Het dorp voelt echt als een thuis en luxe lijkt nooit een deel van mijn leven te zijn geweest.
Vorige week dinsdag en woensdag was er helaas geen school dus hebben we de dagen met andere activiteiten opgevuld. Waaronder bamboe hakken en man man man wat was dit zwaar. Na het omhakken van één stronk was ik al helemaal nat van het zweet. Dit was dus niet bepaald mijn favoriete bezigheid, maar een ervaring was het zeker. Vooral toen we de bamboe met de tuktuk naar onze village gingen vervoeren. Toch sta ik zeker niet te springen om hier nog een keer vroeg voor uit mijn bed te komen (we moesten namelijk om 7 uur van huis weg i.v.m. de hitte). De rest van deze dag hebben we dan ook niks meer gedaan en hebben we ons zelf getrakteerd op een lekkere lunch bij O's, een hele lieve vrouw met een restaurantje waar sommige vrijwilligers één keer per week een handje helpen in de keuken.
Op woensdag mocht ik weer vroeg op om rijst rond te brengen naar de bewoners van het dorp en rijst zakken op te halen, dit was ook niet bepaald licht werk. Maar tussendoor uitrusten op de zakkenrijst achterin de pick up truck met twee schattige jongetjes is dan weer niet zo verkeerd. De rest van de dag hebben we wat sightseeing gedaan op de fiets en onder andere een meer met roze lotussen en een marktje bezocht. Al met al waren de twee vrije dagen dus zo voorbij gevlogen.
Donderdag was het dan eindelijk zo ver: mijn eerste dag op school. Ik had me er al enorm op verheugd maar had ook geen idee wat ik kon verwachten. Één van de vrijwilligers had me namelijk al verteld dat je al lang blij mag zijn als je van één of twee kinderen in de klas de aandacht krijgt.
's Ochtends was het eerst tijd om naar de school in het andere dorp te gaan, hier waren al een tijd geen vrijwilligers geweest dus besloten we om met de hele school (40/50 kids) spelletjes zoals stopdans en stoelendans te doen. De kinderen hadden het enorm naar hun zin en deden super enthousiast mee. Ondanks dat dit maar een uurtje was, was ik hierna bek af. Want ook ik was enthousiast mee gaan rennen en springen in de hitte. Lunchen deden we op de andere school en daar werd duidelijk dat die kinderen toch wel iets meer aandacht nodig hebben. Ze bleven je maar knuffelen en om aandacht vragen.
De meeste kinderen in deze kleine dorpjes hebben geen ouders hier, omdat deze in de grote stad of het buitenland wonen om geld te verdienen. Zo hebben veel vaders een contract van drie jaar en komen daarna twee weken thuis om het geld te brengen en dan gaan ze weer drie jaar weg. De kinderen wonen dus bij opa en/of oma maar deze zijn oud en moeten ook werken in het huis of op het land. Vandaar dat je je hier als vrijwilliger af en toe ook een beetje een mama voelt die liefde komt geven aan de kids.
Bij deze school werd ik alleen in een klas geduwd met tien kinderen en er was nul discipline. Na met wat stikkers de kinderen woorden te leren, had ik snel genoeg door dat ik moest accepteren dat ik ze niet veel bij zou kunnen brengen. De meiden hadden mij wel iets geleerd, namelijk een dansje en dit hebben we na school nog bij iemand thuis geoefend. Heel leuk om weer een keer na school bij iemand te gaan spelen...
De volgende dag hadden we in de ochtend echt succes op school en hebben we ze de verschillende emoties geleerd. In de middag was het weer chaos, kinderen waren aan het vechten, mijn haar werd ingevlochten en een ander kind liep met enge beesten in zijn zak. Toch kon ik twee kinderen wat leren over het weer, dus mijn missie voor die dag was geslaagd.
Na school was het tijd om het weekend weg te gaan en de bewoonde wereld op te zoeken. We hebben een nacht in Udon Thani doorgebracht, de hoofdstad van de provincie en zijn de volgende dag door gereisd naar Nong Khai. Een stad aan de Mekong River, een bekende rivier hier in Azië, aan de overkant konden we Laos zien liggen. We hebben hier een sculpture park bezocht en een meditatie les gevolgd (45 minuten niet mogen bewegen en niks mogen zeggen is niet helemaal mijn ding). Hier heb ik ook de engste tuktuk rit tot nu toe meegemaakt, we zaten met zijn zessen (we deelden de tuktuk met twee maltezen die ook naar het sculpture park waren geweest) dit moet normaal te doen zijn, maar de tuktuk had het heel zwaar zodra hij moest optrekken en ook de tuktukdriver leek niet heel blij en bleef maar oh my buddha roepen. Uiteindelijk hebben we het laatste stuk maar gelopen, deels ook omdat de man ons hotel niet kon vinden. Omdat er zaterdag iemand jarig was zijn we uiteten gegaan aan de rivier en hebben we nog wat biertjes gedronken. Zondag hebben we in de mooie tuin van het hotel gezeten en moesten we nog een flink stuk terug reizen. Één maal terug in de village waren we allemaal verbaasd over hoe blij we waren om weer "thuis" te zijn. Hoe primitief het ook is, het voelt al snel vertouwd. Voornamelijk ook door de bewoners die allemaal super enthousiast gedag zeggen als ze je zien.
Maandag ochtend gingen we weer braaf op het fietsje naar school echter ging deze net sluiten toen we aankwamen, om half 10 's ochtends, maar dat is Thailand. Gelukkig konden we in de middag wel weer gezellig met de andere kinderen spelen. Ik heb toen ook nog een zin Thais geleerd, ik weet niet wat het betekend maar ik heb zo'n vermoeden dat het iets vies of onaardigs is. Ik heb het zoontje van de eigenaar van het project naar de vertaling gevraagd maar die moest alleen maar heel hard lachen, de eigenaar zelf had geen idee wat ik zei...
's Avonds werd ik ineens heel erg ziek en had ik koorts. De volgende dag voelde ik me niet geweldig maar wel iets beter dus wilde ik gewoon naar school. De middag school moest ik helaas skippen want toen kreeg ik weer koorts. Na een middag in bed ging het iets beter, maar 's avonds was het weer raak. Vannochtend heb ik het dus maar even rustig aan gedaan, maar gezien ik me 's middags goed voelde en de verveling begon toe te slaan ben ik 's middags weer naar school gegaan. Dit was weer dolle pret ondanks dat ik na een tijdje nog maar één jongen uit mijn klas over had. Gelukkig was ik niet de enige vrijwilliger met dit probleem..